Είμαστε ότι τρώμε

 

Ας κοιτάξουμε γύρο μας, ας κοιτάξουμε μέσα μας.

Ο εκνευρισμός μας , η απελπισία μας, η στενοχώρια μας, ο φόβος μας, είναι αισθήματα που έχουν στενή σχέση με τη τροφή που δίνουμε σ' αυτό το σώμα που είναι το όχημα της ζωής μας.
  Πρέπει να προστατευθούμε.
Το τι τρώμε είναι ένα   δείγμα του πολιτισμού μας.
  Πρέπει να μας νοιάζει ο   τρόπος που καλλιεργείτε η τροφή μας, να γνωρίζουμε από πού έρχεται, με ποιο νερό μεγαλώνει και αναπτύσσετε και τέλος να ελέγχουμε την κατανάλωση της.
Υπάρχει πολύ νευρικότητα, επιθετικότητα, θυμό, φόβος και απελπισία στο κόσμο.
Η τροφή μας περιέχει   αυτό τον θυμό, την επιθετικότητα, το φόβο και την απελπισία.
Η τρελή αγελάδα θα μας μεταδώσει με τα παράγωγα του γάλακτος της ή της σάρκας του μοσχαριού, ένα μέρος της τρέλας αυτής, όπως και ψυχοσωματικές επιδράσεις που μεταφέρονται.   Όπως λέγανε παλιότερα στην Ευρώπη όταν κάποιος αγρίευε ή παραφερόταν, ότι '' θα έχει   φάει από εξοργισμένη αγελάδα".

 

Οι πρόγονοι μας ήξεραν να αναγνωρίσουν με μια ματιά αν το καημένο το ζώο είχε κακό- θανατωθεί ! όπως λέγανε. Εάν το ζωντανό είχε πολύ τρομοκρατηθεί ή πάρα πολύ υποφέρει στη διάρκεια του μακελειού του.
Στις μέρες μας τα ζώα υποφέρουν πάρα πολύ προπαντός εξ αιτίας της θλιβερής τους ζωής, παραείναι κακοποιημένα, παραείναι κακό σκοτωμένα. Ο τρόμος, η απελπισία, η εξέγερση, το στρες  βρίσκονται επίσης μέσα στη σάρκα τους,  δηλαδή στη τροφή μας, στις γούνες τους.. ή στις γούνες μας.

  Ας πάρουμε σαν παράδειγμα, ( για να μάθουμε λίγο περισσότερα), ένα απλό αβγό ή ένα κοτόπουλο.
Στις μέρες μας, στο σούπερ μοντέρνο πολιτισμό μας, τα κοτόπουλα μεγαλώνουν σε ένα είδος εργοστασίου που ρομαντικά ονομάζεται " φάρμα ".
Αυτά τα δύστυχα πλάσματα δεν γνωρίζουν τι σημαίνει περπάτημα και ακόμα λιγότερο τρέξιμο γιατί δεν έχουν βγει ποτέ έξω   στην ύπαιθρο.
  Οι κότες όπως και πολλά άλλα ζώα που πρέπει να υποστούν την ίδια μιζέρια, δεν έχουν ποτέ επαφή με τη γη, ούτε μπορούν να σκαλίσουνε το χώμα να βρούνε τα στοιχεία και τα συστατικά της αρεσκείας τους και που έχουν ανάγκη όπως πχ. ένα σορό μεταλλεύματα, ορυκτά, χόρτα κλπ.. μέσα στη φύση που είναι και το δικό τους βασίλειο.

Μονάχα ο άνθρωπος είναι αυτός που αποφασίζει τι πρέπει να φάνε.. και σχετικά με αυτό έχουμε ορισμένες πληροφορίες, σκουπίδια τριμμένα και ανακατεμένα με χημικά προϊόντα που έχουν σαν βάση την ίδια τη σάρκα   των ζώων, κανιβαλισμός !
Αυτά τα δύστυχα όντα είναι καταδικασμένα να μένουν από την ώρα που γεννιούνται   σε κλουβιά τόσο στενά που δεν μπορούν να κουνηθούν και είναι υποχρεωμένα να μένουν νύχτα και μέρα όρθια.

Φανταστείτε να μην έχετε το δικαίωμα να περπατήσετε ούτε να τρέξετε ούτε να καθίσετε.
Φανταστείτε ότι πρέπει να μείνετε μέρα νύχτα όρθιος στο ίδιο μικρό χώρο.
  Είναι για να   τρελαίνεται κανείς, έτσι και οι   φυλακισμένες κότες   και άλλα ζωντανά τρελαίνονται.

Επί πλέων, ο άνθρωπος που δεν σκέφτεται πάρα μονάχα το χρήμα, έχει επινοητικά ( έτσι νομίζει) βρει ένα διαβολικό τρόπο για να αυξήσει   και το κέρδος του και την παραγωγή των αβγών.
Δημιούργησε τη μέρα και τη νύχτα !
Χρησιμοποιεί ηλεκτρικό φωτισμό για να εφαρμόσει την εφεύρεση του.
Μικρότερες μέρες και νύχτες !!!
Αποτέλεσμα : Οι κότες νομίζουν ότι το 24ωρώ πέρασε και ξαναρχίζουν την ωοτοκία… τους και στο τέλος του μήνα θα έχει πολλά περισσότερα αβγά ο παραγωγός.

Ο άνθρωπος είναι υπερήφανος για τα ευρήματα του, μαζεύει όλο και περισσότερα χρήματα, αποκτά περιουσία, αγοράζει και γεμίζει τα σπίτια του με άχρηστα πράγματα και σαχλαμάρες.
Νομίζει ότι το τέλος του δεν θα φτάσει ποτέ ή ότι ίσως να βρει και κανένα μέσον για να πάρει και κάτι μαζί του στον τάφο.

Εντωμεταξύ τα πλάσματα που δεν βλέπουν ούτε πια το φως της ημέρας, το ένα πάνω στο άλλο είναι πολύ εκνευρισμένα, καταπιεσμένα, πανικόβλητα με φοβερό στρες και τόσο, μα τόσο   άβολα.
Υπάρχει πάρα   πολύ σύγχυση.
Υπάρχει πολύ στενοχώρια και πόνος.

Η αντίδραση τους είναι οξύθυμη και απελπισμένη, επιτίθενται αναμεταξύ τους τυφλωμένα από το τρόμο που υπάρχει σ' αυτή τη κόλαση   την οποία   δεν αντέχουν πια.
Κτυπιούνται άγρια   με το ράμφος τους, είναι τόσο εξοργισμένα και το αίμα τρέχει.
Ο σωματικός και ψυχολογικός πόνος τους είναι αβάσταχτος και μέσα στη κόλαση που τους δημιούργησε ο άνθρωπος, προτού ακόμα σφαχτούν, πολλά ζώα πεθαίνουν.  

Έτσι ακόμα μια φορά ο άνθρωπος επεμβαίνει...
άπληστος για το κέρδος, έχει εφεύρει και έναν άλλο τρόπο.

Τους έκοψε το ράμφος.. Ναι !
να μην τσιμπιόνται και χάσει κανένα αβγό !

Δυστυχώς ο άνθρωπος δεν λογαριάζει το νόμο της φυσης
Αιτία και Συνέπεια.
Κάποτε, θα μπει σε κοτέτσι κι' αυτός..