Συνέχεια της αποκάλυψης της πρώην του παπανδρεου

Δεν πάνε πολλά χρόνια από το θάνατο του στρατηγού Νικόλαου Πλαστήρα. Ο Πλαστήρας ήταν τιμημένος στρατηγός και είχε χρηματίσει δύο φορές πρωθυπουργός. Όταν πέθανε, μερικοί φίλοι και συγγενείς πήγαν στο σπίτι που κατοικούσε για να ετοιμάσουν την κηδεία του και να μαζέψουν τα πράγματά του. Εκεί βρήκαν ολόκληρη την “περιουσία” του Πλαστήρα. Ήταν μερικά παράσημα, ένα σιδερένιο κρεβάτι εκστρατείας, δύο-τρεις τριμμένες κουβέρτες και μια εικόνα του Αγίου Νικολάου!

Το φωτεινό αυτό παράδειγμα ηθικής δεν έχει ξεχαστεί. Πολλές φορές έτυχε να ακούσω να το αναφέρουν στις συζητήσεις τους ακόμα και πολιτικοί αντίπαλοι του στρατηγού. Και πέρα απ’ αυτό, όμως, κανείς από τους μέχρι το 1981 πολιτικούς μας δεν μας είχε συνηθίσει στο είδος της πολυτελούς και σπάταλης ζωής που ζει και προκλητικά επιδεικνύει ο Ανδρέας Παπανδρέου.

Νυχτερινά κέντρα, μπουζούκια, αναρίθμητα σπάταλα ταξίδια με “κουστωδίες συνοδών”, πολυτελείς διακοπές, δημόσιες εμφανίσεις με “επίσημες ευνοούμενες”! Τέτοια φαινόμενα που ο τόπος αυτός δεν είχε γνωρίσει με πρωταγωνιστικές κοινοβουλευτικές δημόσιους άνδρες, παρά μόνο σ’ αυτά τα τελευταία έξι χρόνια που κυβερνά το ΠΑΣΟΚ.

Ο Ανδρέας Παπανδρέου όμως δεν είναι η μοναδική αιτία αυτής της κατάντια. Υπάρχει και άλλη. Κι αυτήν πρέπει να την αναζητήσουμε στην κοινωνική προέλευση και σύνθεση, στη “δομή” της ηγετικής τάξης του ΠΑΣΟΚ. Αλήθεια, τι είδους άνθρωποι είναι αυτοί; Πώς έφτασαν εκεί που έφτασαν;

Η πορεία που γέννησε το ΠΑΣΟΚ είναι λίγο-πολύ γνωστή. Ο Ανδρέας Παπανδρέου, αφού έκανε δήλωση μετανοίας στον Παττακό, πήρε για δεύτερη φορά στη ζωή του διαβατήριο για το εξωτερικό από μια δικτατορία. Εγκατέλειψε εδώ στις φυλακές και στις εξορίες τους αγωνιστές της Δημοκρατίας για να κάνει… “αντίσταση” εκ του ασφαλούς από τη Σουηδία και τον Καναδά!

Στο εξωτερικό βρισκόταν ήδη και είχε με επιτυχία υψώσει τη σημαία της πολιτικής αντίστασης ο Γραμματέας της ΕΔΗΝ (Νεολαίας της Ενώσεως Κέντρου) Νίκος Νικολαΐδης, ως εκπρόσωπος της Ενώσεως Κέντρου.

Αυτό όμως ενοχλούσε τον Ανδρέα. Δεν τον ενοχλούσε μόνο η προσωπική προβολή του Νικολαϊδη, αλλά κυρίως το γεγονός ότι η Ένωση Κέντρου, το κόμμα του πατέρα του, εξακολουθούσε να έχει πολιτική ύπαρξη και μετά τη δικτατορία. Ήθελε να είναι εκείνος Αρχηγός και ήθελε κάτι καινούριο, μια οργάνωση την οποία θα μπορούσε να ελέγχει ολοκληρωτικά.

Ίδρυσε λοιπόν το ΠΑΚ και αυτοανακηρύχτηκε αρχηγός του! Τον Ανδρέα όμως δεν τον ενδιέφερε η άμεση πτώση της δικτατορίας. Τον ενδιέφερε μόνο η προσωπική του υπόθεση δηλαδή το πώς θα εξαφάνιζε η χούντα τους παλιούς πολιτικούς και πώς σιγά-σιγά θα κατόρθωνε να έχει προβληθεί ο ίδιος ως πολιτικός ηγέτης μεγάλου τάχα διαμετρήματος και υποψήφιος κυβερνήτης της χώρας! Έτσι διέλυσε την Ένωση Κέντρου και εμφανίστηκε ως αρχηγός του “αντιστασιακού” ΠΑΚ.

[...]

Τόσο οι “Αμερικανοσπουδαγμένοι”, όσο και οι φοιτητές της Ευρώπης που πλαισίωναν τον Ανδρέα Παπανδρέου και το ΠΑΚ, απέβλεπαν έκτοτε στον ίδιο κοινό στόχο: Στο προσωπικό τους “βόλεμα” μετά την πτώση της δικτατορίας.


Δεν αναφέρομαι βέβαια στο σύνολο των μελών του ΠΑΚ. Μέλος του ΠΑΚ άλλωστε υπήρξα κι εγώ ο ίδιος. Και μπορώ να βεβαιώσω ότι υπήρχαν αγνοί δημοκράτες μέσα στις τάξεις του, έτοιμοι και πρόθυμοι να αγωνιστούν για την ανατροπή της δικτατορίας και για μια καλύτερη Ελλάδα.

Υπήρχαν όμως στο ΠΑΚ και πολλοί καιροσκόποι. Σκέτοι καιροσκόποι και τυχοδιώκτες. Άνθρωποι που από την πρώτη κιόλας μέρα της ένταξής τους στο ΠΑΚ έβλεπαν εαυτούς τους να νέμονται την εξουσία με πρωθυπουργό τον Ανδρέα Παπανδρέου και σε τελική ανάλυση να πλουτίζουν με το χρήμα του λαού.

Αυτοί οι τυχοδιώκτες και οι καιροσκόποι επέπλευσαν μέσα στο ΠΑΚ. Ήταν τέτοιες οι προτιμήσεις, οι επιλογές, η συμπεριφορά και η τακτική του Ανδρέα, ώστε αν δεν ήσουν καιροσκόπος, τσανακογλείφτης και κόλακας δεν υπάρχει καμιά περίπτωση να διακριθείς εκεί μέσα και να ανέβεις στην “ηγετική ομάδα” που είχε δημιουργήσει.

Από τη στιγμή λοιπόν που η οργάνωση περιήλθε στον απόλυτο έλεγχο του Ανδρέα και της κλίκας του, άρχισαν αμέσως και τα σκάνδαλα.

Τι έγιναν αλήθεια, εκείνα τα τεράστια ποσά των δολαρίων των μάρκων και των κορωνών που περιήλθαν στο ΠΑΚ;

Το ΠΑΚ δεν εισέπραττε μόνο τις εισφορές των μελών του. Οι πηγές χρηματοδότησής του ήσαν πολλές και άδηλες.

Δεν ήταν μόνοι οι “έρανοι” ανάμεσα στο ελληνικό στοιχείο, από την Αυστραλία μέχρι τον Καναδά και από την Καλιφόρνια μέχρι τη Γερμανία. Ήταν και οι γενναίες επιδοτήσεις από δημοκρατικά κόμματα της βόρειας Ευρώπης και φυσικά τα πλούσια αραβικά εμβάσματα των “αδελφών” Σαντάμ Χουσεϊν, Μουαμάρ Ελ Καντάφι και Γιασέρ Αραφάτ.

Αλησμόνητος στον Ανδρέα θα μείνει ο προσωπικός εξευτελισμός του σε συνδιάσκεψη του ΠΑΚ, όταν μπροστά σε όλους τους “συνέδρους”, ο Κρις Γιόγκερσεν, εκπρόσωπος του Σοσιαλιστικού Κόμματος της Δανίας, σηκώθηκε και ρώτησε τον Ανδρέα με αυστηρή γλώσσα πού πήγαν τα χρήματα που είχε δώσει το κόμμα του ως οικονομική ενίσχυση του ΠΑΚ!

Ο Ανδρέας είχε “πανιάσει” και απομείνει άλαλος! Με την ένοχη σιωπή του ομολογούσε καταντροπιασμένος μπροστά στους “συνέδρους” την αλήθεια των όσων είχαν αρχίσει δειλά-δειλά να συζητούνται ανάμεσα στα μέλη του ΠΑΚ, ότι δηλαδή τα χρήματα αυτά τα είχαν ιδιοποιηθεί ο ίδιος και η “κλίκα” του.

Είμαι, επίσης σε θέση να γνωρίζω από άμεση προσωπική αντίληψη ότι τεράστια ποσά εισπράχθηκαν από τον Ανδρέα Παπανδρέου και την “κλίκα” του για λογαριασμό του ΠΑΚ από “εφ’ άπαξ οικονομικές ενισχύσεις” πλουσίων ομογενών της Αμερικής. Εγώ ο ίδιος είχα δώσει στον Ανδρέα ένα τσεκ 17.000 δολαρίων προσφορά ομογενούς που διατηρούσε πρατηρίων βενζίνης στο Ιλινόις.

Οι άνθρωποι αυτοί, δεν ήθελαν για διάφορους λόγους, να φαίνονται ότι βοηθούσαν τον αντιδικτατορικό αγώνα. Έδιναν λοιπόν τα χρήματά τους στον Ανδρέα ή στους κατά τόπους εκπροσώπους του ΠΑΚ κρυφά, με την καλή από μέρους τους πίστη ότι τα χρήματα αυτά θα πήγαιναν για τον ιερό σκοπό της αποκατάστασης της δημοκρατίας στην Ελλάδα! Αλλά: το ΠΑΚ εξωτερικού επί έξι ολόκληρα χρόνια δεν έκανε καμιά σημαντική πράξη αντίστασης στην Ελλάδα. Δεν ξόδεψε ούτε μια δραχμή. Αγοράστηκαν, όμως, την ίδια εποχή από τον Ανδρέα ή από ανθρώπους που ενεργούσαν για λογαριασμό του η βίλα στο Τορόντο και τα μαγαζιά στο Μόντρεαλ.

Η αγορά της πανάκριβης βίλας του Τορόντο έχει ομολογηθεί από τον ίδιο τον Ανδρέα. Αντίθετα, την αγορά του κτιρίου καταστημάτων στο κέντρο του Μόντρεαλ ο Ανδρέας την κρύβει. Θα πήγαινε πολύ! Όμως οι Έλληνες του Μόντρεαλ επιμένουν ότι το κτίριο ανήκει στον Ανδρέα Παπανδρέου. Δείχνουν ποιο είναι και προσθέτουν ότι στα χαρτιά φαίνεται ως ιδιοκτήτρια μια άγνωστη σ’ αυτούς εταιρεία.

Συνολικά, το θέμα δεν χρειάζεται και πολλή φιλοσοφία. Διότι είναι ζήτημα αριθμών:

Ο Ανδρέας Παπανδρέου, από το 1968, μέχρι και τα τέλη του 1974, είχε πολύ περιορισμένα εισοδήματα. Είχε εργαστεί για λίγο καιρό καθηγητής σε Πανεπιστήμιο της Σουηδίας και για κάπως μεγαλύτερο διάστημα καθηγητής σε Πανεπιστήμιο του Καναδά. Κι αν ακόμα δεχτούμε ότι εργάστηκε συνεχώς και τα έξι χρόνια που έμεινε εκτός Ελλάδος (πράγμα που δεν συνέβη), αποκλείεται τα εισοδήματά του ως καθηγητή Πανεπιστημίου να του επέτρεψαν την αγορά του Τορόντο. Κι αυτό, διότι ο μεγαλύτερος μισθός που μπορούσε να έχει ως καθηγητής Πανεπιστημίου ήταν 40.000 δολάρια το χρόνο. Ζώντας σε ξένες χώρες, έχοντας τέσσερα παιδιά και ξοδεύοντας σχεδόν κάθε βράδυ χρήματα σε ολονύχτιες διασκεδάσεις με μπουζούκια και άφθονο αλκοόλ (είναι αδιαμφισβήτητα αυτά), λογικά θα έπρεπε και να δανείζεται για να μπορεί να ζει.

Αλλά κι αν ακόμα ζούσε με την οικογένειά του μια ζωή αιματηρών οικονομιών, σε καμιά περίπτωση δεν θα μπορούσε να βάζει στην άκρη περισσότερα από 15.000 δολάρια το χρόνο. Το ποσό αυτό μας κάνει συνολικά για τα έξι χρόνια 90.000 δολάρια. Η βίλα στο Τορόντο όμως, άξιζε, πέρα από κάθε αμφιβολία, πολύ περισσότερο από 250.000 δολάρια!

Από πού βρέθηκαν αυτά τα λεφτά; Έχουμε μήπως εδώ ανάγκη και άλλων αποδείξεων πέρα από την αδιάψευστη γλώσσα των αριθμών;


“Ρεμούλες” όμως στα χρήματα του ΠΑΚ γίνονταν και από την ηγετική “κλίκα” του ΠΑΚ στη Δυτική Ευρώπη, όπου δέσποζε η ομάδα Τσοχατζόπουλου. Στο συμπέρασμα αυτό οδηγείται κανείς αβίαστα ύστερα από τρεις φοβερές καταγγελίες που έγιναν μέσα από τα βαθύτερα σπλάγχνα του ίδιου του ΠΑΚ και του ΠΑΣΟΚ.

Ένας εξάδελφος του αξέχαστου Νικηφόρου Μανδηλαρά, μέλος του ΠΑΚ και του ΠΑΣΟΚ αργότερα, δεν άντεξε! Βγήκε κάποια στιγμή ανοιχτά από τις εφημερίδες και κατάγγειλε ότι οι ιθύνοντες του ΠΑΚ Γερμανίας είχαν κατασπαταλήσει και σφετεριστεί χρήματα του ΠΑΚ.

Ο Διαμιανός Βασιλειάδης, άλλο έμπιστο και μαχητικό στέλεχος που είχε εκπαιδευτεί και στη χρήση όπλων σε στρατόπεδο Παλαιστινίων για λογαριασμό του ΠΑΚ, αποχώρησε κάποια στιγμή από το ΠΑΣΟΚ καταγγέλλοντας κι αυτός την παρέα του Άαχεν (Τσοχατζόπουλος) για λοβιτούρες στα χρήματα του ΠΑΚ.

Η τρίτη καταγγελία έγινε από τον βουλευτή τότε του ΠΑΣΟΚ και σήμερα της Νέας Δημοκρατίας Διονύση Μπουλούκο.

Ο Διονύσης Μπουλούκος, αμέσως μετά τη διαγραφή του από το ΠΑΣΟΚ, τον Νοέμβριο του 1984, έδωσε στην αίθουσα του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών συνέντευξη Τύπου και αποκάλυψε τον πόλεμο των φατριών μέσα στο “Κίνημα”. Αποκάλυψε όμως επίσης ότι η φατρία των “Γερμανών” ήταν ισχυρή και αδιάσπαστη διότι τα μέλη της συνέδεαν αόρατοι ιστοί αράχνης που είχαν αμαρτωλά υφανθεί από τα χρόνια του ΠΑΚ στο εξωτερικό.

Η καταγγελία αυτή του Διονύση Μπουλούκου αποδείχτηκε όχι μόνο αποκαλυπτική αλλά και προφητική: Στα περισσότερα και μεγαλύτερα σκάνδαλα που ήρθαν αργότερα στο φως της δημοσιότητας πρωταγωνιστές ήσαν “διακεκριμένα” μέλη της ομάδας των Γερμανών.

Είναι, λοιπόν, φανερό ότι η εξέλιξη των πραγμάτων δεν μπορούσε να είναι διαφορετική από αυτή που εμφανίζεται σήμερα. Η προϊστορία του ίδιου του Ανδρέα και των ανθρώπων της πιο έμπιστης σ’ αυτόν “φατρίας” αποτελούσε… “εγγύηση” και βάση γι’ αυτές τις εξελίξεις αποτέλεσαν και αποτελούν ο καιροσκοπισμός και ο τυχοδιωκτισμός των περισσότερων από τους ανθρώπους που σήμερα μας κυβερνούν.

Οι βαθύτερες αιτίες των σημερινών φαινομένων βαθιάς κοινωνικής και ηθικής σαπίλας υπήρξαν και είναι ο ίδιος ο Ανδρέας Παπανδρέου και η κοινωνική προέλευση και δομής της πράσινης “νομενκλατούρας” που κουβάλησε από το εξωτερικό στη δύστυχη Ελλάδα.


Από την πρώτη μέρα που το ΠΑΣΟΚ ανέβηκε στην εξουσία άρχισε από τους “ημετέρους” και τους “ημετέρους των ημετέρων” ένα άγριο κυνηγητό θέσεων στην κυβερνητική μηχανή. Η επίθεση της “πράσινης ακρίδας” στη λεία είχε κιόλας αρχίσει!

Όλοι όσοι γνωρίζαμε το ΠΑΣΟΚ από μέσα, παρακολουθούσαμε το πώς κάθε σημαίνον στέλεχος προωθούσε μέλη της οικογένειάς του ή της ομάδας του προς την κατάληψη νευραλγικών και παχυλά αμειβομένων θέσεων. Κανένας από αυτούς που σήμερα είναι γνωστοί ως ήρωες σκανδάλων δεν ήταν ουρανοκατέβατος. Όλοι τους οφείλουν τη θέση τους και τη δύναμή της εξουσίας τους σε κάποιο πρωτοκλασάτο στέλεχος ή σε μια δυναμική ομάδα-φατρία του Κινήματος.

Δεν είχε σταματήσει ακόμα ο απόηχος από την πρώτη εκείνη καμπανιστή δήλωση του Ανδρέα Παπανδρέου ότι η κυβέρνησή του θα είναι “κυβέρνηση όλων των Ελλήνων” και εξαπολύθηκε απνηγής διωγμός κατά των ανθρώπων που υπηρετούσαν σε κυβερνητικής ή απλές υπαλληλικές θέσεις και (κατά τεκμήριο) δεν ήσαν οπαδοί του ΠΑΣΟΚ. Έπρεπε, βλέπετε, αμέσως-αμέσως να… αδειάσουν μερικές θέσεις!

Μέσα στον πρώτο κιόλας μήνα απολύονται 70 υπάλληλοι της Εμπορικής Τράπεζας, 80 υπάλληλοι της Γενικής Γραμματείας Τύπου, 40 φύλακες μουσείων, 25 υπάλληλοι του Γενικού Κρατικού Νοσοκομείου Κομοτηνής, 10 υπάλληλοι του υπουργείου Οικονομικών και πριν συμπληρωθεί το περίφημο “πρόγραμμα των 100 ημερών” οι απολύσεις για λόγους κομματικούς παίρνουν τη μορφή χιονοστιβάδας. Απολύονται 200 υπάλληλοι της Ολυμπιακής, άλλοι 50 υπάλληλοι της Γενικής Γραμματείας Τύπου, όλοι οι πρόσθετοι αστυνομικοί που φρουρούσαν τις Εφορίες και εξελίσσονται σε μαζικούς διωγμούς οι απολύσεις στην Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία, στα Ταχυδρομεία, στις Συγκοινωνίες, στα Γραφεία Τύπου του εξωτερικού και γενικά σε όλους τους τομείς της κυβερνητικής δραστηριότητας.

Η πρώτη διαμαρτυρία γι’ αυτή την ανίερη αναβίωση της εποχής του Κήπου του Κλαυθμώνος και του “Τζουμπέ” ήρθε εκείνες τις μέρες από επίσημο συνδικαλιστικό όργανο των εργαζομένων, την Ομοσπονδία Υπαλλήλων ΕΛΤΑ, η οποία κατάγγειλε δημόσια ότι οι κομματικές διώξεις στον υπαλληλικό κόσμο είχαν πάρει τον χαρακτήρα πογκρόμ.

Και να σκεφτεί κανείς ότι όλα αυτά διαδραματίζονται στον κόσμο των μικρών υπαλλήλων, γιατί στο επίπεδο των λεγομένων “πολιτικών” κυβερνητικών θέσεων (Νομάρχες, Γενικοί Γραμματείς, Διοικητές Τραπεζών, Οργανισμών και Επιχειρήσεων Κοινής Ωφέλειας, Διευθυντές Κρατικών Επιχειρήσεων κλπ.) η “αλλαγή φρουράς” υπήρξε καθολική, όπως βέβαια γίνεται πάντοτε όταν αλλάζει η Κυβέρνηση στην Ελλάδα.

Οι μικροί και ασήμαντοι υπάλληλοι, όμως; Τι έφταιγαν; Τι έφταιγαν οι οδηγοί και οι σταθμάρχες της ΕΑΣ ή οι φύλακες των Μουσείων και οι κλητήρες του ΟΤΕ; Οι χιλιάδες χαμηλόμισθοι υπάλληλοι που βρέθηκαν στο δρόμο;

Η επίσημη δικαιολογία ήταν ότι πραγματοποιείται ή… “αλλαγή”! Στην πραγματικότητα επρόκειτο για μια κολοσσιαία προσπάθεια να κομματικοποιηθεί η κρατική μηχανή, σε συνδυασμό με το “βόλεμα” των οπαδών, των φίλων των συγγενών και των μελών της “ομάδας” του κάθε ισχυρού μέσα στο ΠΑΣΟΚ.

Παράλληλα προς το όργιο των απολύσεων έχουμε εκείνους τους πρώτους μήνες της εξουσίας του ΠΑΣΟΚ και τους εξαναγκασμούς σε παραίτηση. Παραμένει ακόμα μέχρι σήμερα άγνωστος ο αριθμός των υπαλλήλων που αναγκάστηκαν να παραιτηθούν γιατί βρέθηκαν για διάφορους λόγους στο στόχαστρο των πρασινανθρώπων. Μιλάμε για χιλιάδες.

Και αρχίζει ο χορός των διορισμών. Πρώτη βέβαια έρχεται η… οικογένεια!

Άμεσα πρέπει να “βολευτούν” τα αδέλφια, τα παιδιά, οι γυναίκες, τα ανίψια, οι γαμπροί και τα ξαδέλφια. Ο Ανδρέας Παπανδρέου κάνει τη γυναίκα του Πρόεδρο των Ελληνίδων Γυναικών ενώ είναι… Αμερικανίδα υπήκοος! Τον γιο του Γιωργάκη τον κάνει βουλευτή και αργότερα υφυπουργό! Τον άλλο του γιο, Ανδρέα, “ειδικό σύμβουλο” στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας! Τον γαμπρό του Θ. Κατσανέβα, Διοικητή στον ΟΑΕΔ και αργότερα στο ΙΚΑ και την κόρη του Σοφία τοποθέτησε σε Επιτροπές Εργασίας της Αγροτικής Τράπεζας.

Το φαινόμενο της “οικογενειοκρατίας” παίρνει σιγά-σιγά διαστάσεις απίστευτες και πρωτοφανείς. Η … “αγία” οικογένεια οργιάζει!

Θα χρειάζονταν εκατοντάδες σελίδες για να καλυφθεί το θέμα των “οικογενειακών” διορισμών. Ας δούμε, όμως ορισμένα “αντιπροσωπευτικά” δείγματα. Τον καιρό της παντοδυναμίας του “τσάρου” Γεράσιμου Αρσένη, ο αδελφός του Βικέντιος Αρσένης ήταν Πρόεδρος της Ελληνικής Βιομηχανίας Όπλων (ΕΒΟ), η γυναίκα του Γεράσιμου Λούκα Κατσέλη, Διευθύντρια του ΚΕΠΕ, η αδελφή της Νόρα Κατσέλη βουλευτίνα του ΠΑΣΟΚ, η πεθερά του Γεράσιμου, Αλέκα Κατσέλη, μέλος του Δ.Σ. του Εθνικού Θεάτρου και η γυναίκα του Βικέντιου, Λώρα, διευθύντρια του Γραφείου Παροχής Πληροφοριών για επενδύσεις!

Ο Αντώνης Τρίτσης είχε διορίσει την… αλλοδαπή γυναίκα του Σούζαν Μυλχάουζερ “ειδική σύμβουλο” στην ΕΡΤ!

Ο Άκης Τσοχατζόπουλος διόρισε τον αδελφό του Στέφανο διευθυντή του ΕΟΤ στη Βόννη! Αυτό δεν ήταν ίσως και τόσο απαράδεκτο, αν ο κ. Διευθυντής δεν ήταν, πριν διοριστεί σ’ αυτή τη θέση, σερβιτόρος σε κοσμική ταβέρνα της Θεσσαλονίκης! Αυτό είναι πραγματικά “αλλαγή”! Από σερβιτόρος, διευθυντής του ΕΟΤ!

Ο Σήφης Βαλυράκης διόρισε τον θείο του Σταύρο (πρών μπακάλη) σύμβουλο στο υπουργείο Συγκοινωνιών! Δεν άφησε όμως απ’ έξω και τα αδέλφια του! Ο Γιάννης Βαλυράκης πήγε σε ανώτερη θέση τον Οργανισμό Διεξαγωγής Ιπποδρομιών και ο Ανδρέας Βαλυράκης διευθυντής σε ασφαλιστική Εταιρεία θυγατρική της Εθνικής Τράπεζας.

Η Μελίνα Μερκούρη τοποθέτησε τον αδελφό της Σπύρο στο υπουργείο Πολιτισμού και τον άντρα της Ζυλ Ντασσέν σκηνοθέτη στο Εθνικό Θέατρο.

[...και πολλά ακόμα]

Ο Λαλιώτης τον θείο του στην Ασφαλιστική Εταιρεία “Φοίνιξ”, ο Γεννηματάς την ανιψιά του στο υπουργείο Εσωτερικών [...κλπ].

Τον Κώστα Σημίτη τον βάφτισε μέλος της βασιλικής Οικογένειας και έχει τεράστια περιουσία σε ακίνητα, ενώ ο αδελφός του Σπύρος Σημίτης, ζει στη Γερμανία, όπου είναι καθηγητής σε Πανεπιστήμιο και έχει στενές σχέσεις με τις γερμανικές μυστικές υπηρεσίες. Εδώ και πάρα πολλά χρόνια, ίσως από προπολεμικά, οι αδελφοί Σημίτη, δεν είχαν απολύτως κανένα οικονομικό πρόβλημα. Επειδή όμως φαίνεται ότι ισχύει πάντοτε ο κανόνας “τα λεφτά πάνε στα λεφτά”, μια διαιτησία της ΔΕΗ με αντικείμενο τεράστια χρηματικά ποσά και ανάλογη αμοιβή, ανατέθηκε στον αδελφό του υπουργού και Γερμανό υπήκοο Σπύρο Σημίτη!

[...και διάφορα λοιπά]

Εκτός όμως από τα αδέλφια, τις γυναίκες και τ’ ανήψια έχουμε και τα… βλαστάρια μας! Τι γίνεται άραγε όταν τα βλαστάρια μας αυτά δεν μπορούν να μπουν στα ελληνικά Πανεπιστήμια;

Ο γυιός του Κουτσόγιωργα μεταγγρέφεται από το Πανεπιστήμιο των Βρυξελλών στη Νομική Αθηνών. Η κόρη του Παρασκευά Αυγερινού από την Ατλάντα των ΗΠΑ στο Πολυτεχνείο Αθήνας. Τα παιδιά του βουλευτή Φλώρινας Στεφανίδη μπαίνουν στο Πανεπιστήμιο ως… Βορειοηπειρώτες χωρίς εξετάσεις, αλλά από τις εφημερίδες αποκαλύπτεται ότι ο Στεφανίδης ήξερε την Αλβανία μόνο από τον… χάρτη και ο βουλευτής αυτός παραπέμπεται να δικαστεί για την από μέρους του κατασκευασμένη ψευδή βεβαίωση περί της δήθεν βορειοηπειρωτικής καταγωγής του!

Ο σημερινός υπουργός Δημόσιας Τάξης Δροσογιάννης, για να μετεγγράψει τον γιο του από τη Νομική Θράκης στη Νομική Αθηνών, παρουσίασε ένα έγγραφο κατά το οποίο υπήρχε σοβαρός κίνδυνης ζωής για τα μέλη της οικογένειάς του!

Ο διευθυντής του πολιτικού γραφείου του Πρωθυπουργού, Αντώνης Λιβάνης, για τον ίδιο σκοπό δηλαδή για μετεγγραφή του γιου του, παρουσίασε έγγραφο κατά το οποίο ο γιος του έπασχε από μελαγχολία με τάσεις αυτοκτονίας!

Όπως ήδη έχουν αντιληφθεί οι αναγνώστες ο κατάλογος των περιπτώσεων της “οικογενειοκρατίας” είναι μακρύς και ανεξάντλητος.

===

Το 1951, όταν πρωθυπουργός ήταν ο Νικόλαος Πλαστήρας, η ζυθοποιία ΦΙΞ έβαλε αγγελία στις εφημερίδες και ζητούσε έναν οδηγό αυτοκινήτου. Με την ανεργία που υπήρχε τότε, παρουσιάστηκαν δεκάδες υποψήφιοι. Ανάμεσά τους και ένας μεσόκοπος άνθρωπος του μόχθου που δήλωσε στον υπάλληλο τον επιφορτισμένο με την πρόσληψη ότι ονομάζεται Πλαστήρας.


Ο υπάλληλος του ΦΙΞ κοίταξε τον υποψήφιο πάνω από τα γυαλιά του και σκέφθηκε ότι μπορούσε να κάνει και λίγο χιούμορ.


“Τον πρωθυπουργό τι τον έχετε;”, ρώτησε γελώντας.


Ο άνθρωπος που ζητούσε δουλειά δίστασε για λίγο και μετά είπε χαμηλόφωνα, σχεδόν σαν να ντρεπόταν γι’ αυτό:


“Είναι αδελφός μου. Αλλά τόσο εκείνος, όσο κι εγώ, επιθυμούμε αυτό να μη σας επηρεάσει, αν υπάρχει κάποιος κατάλληλος γι’ αυτή τη θέση”.


Αυτή ήταν η πολιτική ηθική και η ελληνική λεβεντιά στην κοινωνία μας πριν από χρόνια. Και οπωσδήποτε πριν από τον αμαρτωλό και ανήθικο κόσμο του ΠΑΣΟΚ και του Ανδρέα Παπανδρέου.


Μια λεβεντιά και μια πολιτική ηθική που πρέπει εξάπαντος μια μέρα να αναστηθούν.

Γιώργος Παπανδρέου - Τι πραγματικά πιστεύει(δηλώσεις του)

Ο πολιτικός οφείλει να μην κρύβεται από το λαό
Εμείς οι πολίτες αποφασίζουμε για το ποιός μας εκπροσωπεί, και το δηλώνουμε με την ψήφο μας. Αποφασίζουμε εάν θέλουμε ή δεν θέλουμε να μας εκπροσωπεί ένας πολιτικός με κριτήριο τις θέσεις και τις απόψεις του.
Γι'  αυτό δεν είναι σωστό ένας πολιτικός να εκφράζει τις πραγματικές απόψεις του με μισόλογα και υπεκφυγές. Δεν είναι έντιμο ένας πολιτικός να μην αποκαλύπτει τις πραγματικό θέσεις του, όταν μάλιστα αυτές οι θέσεις αφορούν θεμελιώδη ζητήματα. Και ειδικά, όταν συγκρούονται ριζικά με τις καταβολές, τις πεποιθήσεις και τα σύμβολα μας. Οταν ο πολιτικός ενστερνίζεται απόψεις που είναι αντίθετες με τη συλλογική συνείδηση, τότε ο πολίτης είναι αναγκασμένος να του αρνείται την υποστήριξη του. Στις σελίδες που ακολουθούν «ανθολογούμε» τις απόψεις του κ. Γιώργου Παπανδρέου, στηριγμένοι στα λόγια (ή, ακριβέστερα, τα μισόλογα) του ιδίου και των οικείων του. Χρησιμοποιήσαμε μόνον δημοσιευμένα στοιχεία και, κυρίως τα λόγια του ιδίου του ανθρώπου που θέλει να μας κυβερνήσει. Επειδή δεν έχουμε άμεση γνώση, δεν υιοθετούμε εδώ τα - πράγματι συγκλονιστικά - στοιχεία, τα οποία δημοσίευσε το περιοδικό «ΑΝΤΙ» στο τεύχος του της 9ns Ιανουαρίου 2004 και που ευθέως» συνδέουν τον Γιώργο Παπανδρέου με την οικονομική διαπλοκή. Ούτε αναφερόμαστε στις αντιχριστιανικές Θρησκευτικές πεποιθήσεις της μητέρας του, οι οποίες, αν και συζητούνται ευρέως, δεν τεκμηριώνονται με ομολογίες της ιδίας της «Αγίας» Οικογένειας. Αλλά και τα στοιχεία που συλλέξαμε εμείς αρκούν με το παραπάνω... Είναι αναφαίρετο δικαίωμα καθενός να πιστεύει ό,τι θέλει. Είναι, όμως, και δικό μας δικαίωμα να μη θέλουμε να μας κυβερνούν πολιτικοί που αρνούνται να μας δείξουν το πραγματικό τους πρόσωπο. Και να αποφασίζουμε να μην τους δώσουμε την ψήφο μας. Γιατί, τελικά, όσα συνεπάγονται οι απόψεις ενός πολιτικού, μας επηρεάζουν όλους. 



Εκ πεποιθήσεως άθεος!
Σε βιβλίο με συνεντεύξεις της, το οποίο εκδόθηκε σε ανύποπτο χρόνο, η πρώτη σύζυγος του Γιώργου Παπανδρέου, Εύα, σημειώνει για αυτόν ότι είναι ένας «εκ πεποιθήσεως άθεος». (Πηγή: Η Εύα Γεωργίου Παπανδρέου Αποκαλύπτει», σελ. 17)
Παραθέτουμε αυτούσιο το σχετικό απόσπασμα:
«Κάποια μέρα βέβαια έμαθε και το Καστρί ότι ο Γιώργος και η Εύα είχαν κάνει πολιτικό γάμο στο Λονδίνο. Εδώ, όμως, ήταν Ελλάδα και καθώς το νεαρό ζευγάρι άρχιζε σιγά σιγά να αποκτά τον δικό του κύκλο, ανέκυψε εκ των πραγμάτων η ανάγκη να γίνει και θρησκευτικός γάμος... Αυτό δημιουργούσε ψυχολογικό πρόβλημα για την Εύα, πολύ περισσότερο όταν σκεφτόταν ότι θα γινόταν μητέρα... Εθεσε λοιπόν στο Γιώργο θέμα θρησκευτικού γάμου. Και τότε βρέθηκε μπροστά σε μια οδυνηρή έκπληξη. Ο Γιώργος Παπανδρέου της δήλωσε ορθά κοφτά ότι σε καμία περίπτωση δεν είχε σκοπό να κάνει θρησκευτικό γάμο γιατί, όπως της είπε, ήταν εκ πεποιθήσεως άθεος... αμέσως μετά την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία ο πατέρας του θα περνούσε το νόμο για την αναγνώριση του πολιτικού γάμου και θα λυνόταν το πρόβλημα».
Ο Γιώργος Παπανδρέου, λοιπόν, είναι εκ πεποιθήσεως άθεος. Αυτό διαφαίνεται και από διάφορες δηλώσεις που έχει κάνει κατά καιρούς.
Ομως, δεν το ομολογεί ανοικτά και προσπαθεί να συγκαλύψει την αδιαφορία του για εθνικές συλλογικές πεποιθήσεις που είναι βαθιά ριζωμένες στη συνείδηση των πολιτών. Προσπαθεί να κρύψει την αδιαφορία κι απ' ό,τι φαίνεται, την άρνηση του, για την Ορθοδοξία και το Εθνος.
Πώς ζητά να του εμπιστευτούμε το μέλλον της χώρας μας και των παιδιών μας; Πώς ζητά να εναποθέσουμε στα χέρια του την πολιτισμική μας ταυτότητα;

Πολέμιος της Εκκλησίας και της θρησκευτικότητας
«Η ταύτιση του Κράτους με την Εκκλησία στην Ελλάδα και ιδιαίτερα ο συγκεντρωτισμός στο χώρο της Παιδείας, έχει δημιουργήσει ένα πολιτιστικό μονοπώλιο στη χώρα μας. Αυτό το μονοπώλιο, ουσιαστικά, δεν επέτρεψε να τεθεί υπό το φως της καθημερινής κριτικής και συστηματικής έρευνας τόσο η Εκκλησία όσο και η Παιδεία μας». (Συνέντευξη στην εφημερίδα «Τα Νέα», 3/1/2004).
Είναι σαφές ότι ο Γιώργος Παπανδρέου έχει στο στόχαστρο την Εκκλησία κι ότι επιθυμεί το διαχωρισμό της Παιδείας από την Ελληνοχριστιανική παράδοση. Απώτερος σκοπός: να καταργήσει το μάθημα των θρησκευτικών και την προσευχή από τα σχολεία.
Και γενικότερα: στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης, να εμποδίσει κάθε μορφής δημόσια εκκλησιαστική παρουσία, όπως άλλωστε επιτάσσει και το Σύνταγμα της Αμερικής.

Θέμα των ταυτοτήτων. Δηλαδή, είναι αναφανδόν υπέρ της κατάργησης της αναγραφής του θρησκεύματος. Αλλά προσπαθεί να υποβάθμισα το ζήτημα: «Είναι λάθος να θεωρούν (οι εκκλησιαστικοί ηγέτες) ότι η κατάργηση της αναγραφής του θρησκεύματος στις ταυτότητες θα έχει οποιαδήποτε αρνητική επίπτωση για την Ορθοδοξία». (Συνέντευξη στην εφημερίδα «Το Βήμα», 2/9/2001).
Μιλάει αόριστα, για να μην αντιληφθούν οι πολίτες τις πραγματικές του θέσεις.

«Συμμετοχική Δημοκρατία»;
Ο υπέρμαχος της «συμμετοχικής δημοκρατίας» κ. Παπανδρέου αντιτάχθηκε σφόδρα στη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για τις ταυτότητες, παρότι αυτό το ζήτησαν με την υπογραφή τους 3.000.000 Ελληνες. Από την άλλη, θέλει κομματικό «δημοψήφισμα» - παρωδία, όταν είναι ο μόνος υποψήφιος και ψηφίζουν μόνο οι οπαδοί του. Η συμμετοχή, φαίνεται, είναι καλή μόνο όταν συμφέρει τον εκκολαπτόμενο αρχηγό...

Υποστηρικτής της χυδαιότητος και αρνητής των εθνικών και θρησκευτικών συμβόλων, στο όνομα της «τέχνης»
Ο Γιώργος Παπανδρέου τάχθηκε υπέρ του προσβλητικού και χυδαίου «έργου τέχνης» της έκθεσης «OUTLOOK». Εύκολη δικαιολογία; «Πιστεύω ότι ως Πολιτεία εμείς πρέπει να υποστηρίζουμε την έννοια της ελευθερίας της έκφρασης σε κάθε περίπτωση».
(Συνέντευξη στην εκπομπή του Αλ. Παπαχελά, «Φάκελοι», 18/12/2003)
Με πρόφαση την προστασία της ελευθερίας της έκφρασης, αντίθεται στην Ελληνορθόδοξη παράδοση. Προβάλλει και στηρίζει κάτι το οποίο προσβάλλει την αισθητική όλων των Ελλήνων πολιτών, πέρα από θρησκεύματα και ιδέες, και θίγει βάναυσα τα μεγάλα θρησκευτικά και εθνικά σύμβολα, με τα οποία, καλως ή κακως, ταυτίζεται η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων. Πολύ βολικά για τον ίδιο και την κυβέρνηση του, ξεχνά ότι η «ελεύθερη έκφραση», για την οποία κόπτεται, δεν μπορεί να γίνεται με λεφτά του φορολογουμένου.
Το υστέρημα του Ελληνα πολίτη δεν μπορεί να χρησιμοποιείται για να υβρίζονται τα σύμβολα του, όπως έγινε στην επιχορηγούμενη από το κράτος έκθεση «OUTLOOK».

Η «Αγία» Οικογένεια και εμείς οι «οπισθοδρομικοί»Ο αδελφός του Γιώργου Παπανδρέου, Νίκος, αποκαλύπτει τι πραγματικά πιστεύει η οικογένεια, χαρακτηρίζοντας όσους αντιτάχθηκαν στην πανάκριβα πληρωμένη από τον φορολογούμενο πολίτη χυδαιότητα του «OUTLOOK» ως «οπισθοδρομική κομπανία». (Πηγή: εφημερίδα «Η Αξία», 3 Ιανουαρίου 2004)
Με άλλα λόγια, για την «Οικογένεια» η Ελληνορθόδοξη παράδοση, αλλά και ο απλός σεβασμός των συμβόλων της πλειοψηφίας, αποτελεί απόδειξη «οπισθοδρομικότητας».
Η Εκκλησία, ο ελληνικός λαός, όσοι πιστεύουμε και υπηρετούμε την Ελληνορθόδοξη παράδοση, είμαστε «οπισθοδρομική κομπανία». Δεν έχουμε δικαίωμα να μιλάμε και να εκφραζόμαστε. Η Δυναστεία Παπανδρέου δεν αρκείται να άρχει κληρονομικά δικαίω. θέλει, επιπλέον, να μας βάλει στο περιθώριο και να μας αφαιρέσει το δικαίωμα να εκφράζουμε την άποψη μας, συγκαλύπτοντας τις πραγματικές της προθέσεις πίσω από τη μάσκα της δήθεν «προοδευτικότητας» και της προάσπισης της ελευθερίας της έκφρασης.

Ευθανασία

Η ευθανασία δεν είναι αποδεκτή από την Εκκλησία, ούτε από την ελληνική κοινωνία. Ταίριαζα, ίσως, στην προτεσταντική νοοτροπία της Ολλανδίας, αλλά είναι ασύμβατη με την παράδοση μας, που αντιμετωπίζει το κάθε άτομο ως πρόσωπο και σέβεται την ανθρώπινη ζωή. Ο Γιώργος Παπανδρέου, όμως, επιμένει «εκσυγχρονιστικά»: «Η ευθανασία είναι μια υπόθεση που θα πρέπει να κριθεί ξανά από τη σύγχρονη κοινωνία». (Πηγή: εφημερίδα «Βήμα», 17/12/2000)

Ναρκωτικά

Ο Γιώργος Παπανδρέου υπερασπίζεται «τη δυνατότητα του χρήστη κάνναβης να καλλιεργεί στο σπίτι του μία μικρή ποσότητα για δική του μόνο χρήση». (Πηγή: περιοδικό «ΚΛΙΚ» αρ. 122, έτος 1997)
Ομως, τα ναρκωτικά σκοτώνουν την ελευθερία του πνεύματος. Τα λεγόμενα μαλακά ναρκωτικά είναι το σκαλοπάτι που οδήγα στα σκληρά. Δεν έχουμε δικαίωμα να αφήσουμε tis επόμενες γενεές να χαθούν σε ένα κόσμο χωρίς επιστροφή.

Η χώρα μας έχει σήμερα υπουργό Εξωτερικών έναν άνθρωπο που, όντας βουλευτής του Ελληνικού Κοινοβουλίου, ταξίδεψε στο Λονδίνο προκειμένου να ανανεώσει το αμερικανικό του διαβατήριο και να μη χάσει την ξένη υπηκοότητα. Τα γεγονότα περιγράφονται στο προαναφερθέν βιβλίο της πρώην συζύγου του, Εύας.
(Πηγή: «Η Εύα Γεωργίου Παπανδρέου Αποκαλύπτει», σελ. 35)
Οι απόψεις του Γιώργου Παπανδρέου για τις μειονότητες προκαλούν το κοινό αίσθημα και θέτουν τις  βάσεις για την αμφισβήτηση της ελληνικότητας της Θράκης:
«Εάν δεν αμφισβητούνται τα σύνορα, ποσώς με ενδιαφέρει εάν ο ένας λέγεται μουσουλμάνος ή Τούρκος, Βούλγαρος ή Πομάκος». (Συνέντευξη στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» 8/01/2004)

Δεν είναι δυνατόν να αποδεχθούμε την παραβίαση των συνθηκών που προσδιορίζουν με ακρίβεια τη θέση και την ταυτότητα των μειονοτήτων. Δεν μπορούμε να δεχθούμε καμία αλλαγή που να υποθηκεύει το μέλλον των παιδιών μας και να αμφισβητεί την ακεραιότητα των συνόρων της χώρας μας. Πόσο μάλλον, όταν Ελληνες έχουν εκδιωχθεί από τόσες αλησμόνητες πατρίδες. Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε τα ίδια φαινόμενα στη Θράκη μας.

Giorgos Παπανδρέου: ο μοναδικός Ελληνας πολιτικός που έφθασε στο σημείο να καταθέσει στεφάνι στον σφαγέα των Ποντίων Κεμάλ Ατατούρκ. Στέφανος τιμής στον υπεύθυνο μιας γενοκτονίας, από έναν άνθρωπο που μας εκπροσωπούσε διεθνώς και τώρα θέλει να μας κυβερνήσει...

Αγαπητοί φίλοι,
Στο σύντομο αυτό φυλλάδιο προσπαθήσαμε να φέρουμε στο φως το κρυφό πρόσωπο του Γιώργου Παπανδρέου, αυτό που δεν μας δείχνουν οι τηλεοπτικές κάμερες του συστήματος που κατασκευάζει την «εικόνα» του μέχρι χθες «επιφανούς απόντα» της πολιτικής μας σκηνής.
To κάναμε πιστεύοντας ότι ο κ. Παπανδρέου «εδοξάσθη κρυπτόμενος, αλλά θα απογυμνωθεί εμφανιζόμενος». Αναλάβαμε αυτή τη δράση από αγωνία. Αγωνία για την πατρίδα και τα σύμβολα της, για την Ορθοδοξία, για τον Ελληνισμό και τη συνέχεια του. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε στον εκλεκτό Tns παγκοσμιοποίηση να κυβέρνησα τον τόπο, απλά και μόνο για να μπορέσει το ΠΑΣΟΚ να γαντζωθεί στην εξουσία. Πρέπει να πούμε «όχι» στον Γιώργο Παπανδρέου, γιατί είναι αδιανόητο ένας ηγέτης της χώρας να περιφρονά τόσο βαθιά τις αξίες του πολιτισμού και των ανθρώπων της.

ΔΡΑΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΗΣ
ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ ΜΑΣ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ-ΣΟΚ: «Ψυχάκια, αναίσθητο, άθεο και σχιζοφρενή» αποκαλεί τον Γ. Παπανδρέου η πρώην γυναίκα του!

Απολαύστε πιο κάτω τις αποκαλύψεις της Εύας Γ. Παπανδρέου για τον άνθρωπο που μας κυβερνά αυτές τις ώρες. Αποκαλύπτει πως είναι «ψυχάκιας, αναίσθητος, άθεος και σχιζοφρενής», σε ένα βιβλίο που εκδόθηκε το 1988.

Διαβάστε με προσοχή τα όσα γράφει…
Η Εύα Ζησιμίδου, λίγα χρόνια μετά τον χωρισμό της με τον σημερινό πρωθυπουργό, εξομολογήθηκε τα όσα έζησε στο πλευρό του στον παλιό του συνεργάτη Δήμο Μπότσαρη, ο οποίος τα χρησιμοποίησε στο βιβλίο του, με τίτλο: «Η Εύα Γεωργίου Παπανδρέου αποκαλύπτει», ένας τίτλος που από μόνος του λέει πολλά για το περιεχόμενό του.

Σας παραθέτουμε αυτούσια κομμάτια του βιβλίου για να κατανοήσετε μόνοι σας, όσοι τελοσπάντων αντέχετε… Αξίζει να σημειωθεί ότι το συγκεκριμένο βιβλίο, το τελευταίο διάστημα, ως δια μαγείας, έχει εξαφανιστεί από όλα τα ράφια των βιβλιοπωλείων…

«Ο Γιώργος γνώρισε την Εύα στο Λονδίνο. Παντρεύτηκαν, αλλά κράτησε κρυφό το γάμο τους! Όχι μόνο από τον πατέρα του, αλλά και από τη μητέρα του. Δεν τόλμησε ούτε σ’ αυτήν να το πει. Η Εύα βοήθησε αποτελεσματικά τον Γιώργο στις σπουδές του. Και στο τέλος, η Εύα ήταν εκείνη που έγραψε την πανεπιστημιακή διατριβή, με την οποία ο Γιωργάκης Παπανδρέου πήρε το περιπόθητο “χαρτί”. Ύστερα το νέο ζευγάρι αποφάσισε να έλθει και να εγκατασταθεί στην Ελλάδα. Η απόφαση αυτή ήταν για την Εύα μεγάλη θυσία, γιατί ήδη της είχε προσφερθεί μια θαυμάσια σταδιοδρομία στη Γενεύη. Ο Γιώργος όμως επέμενε να εγκατασταθούν στην Ελλάδα. Ήθελε να κάνει πολιτική καριέρα βασιζόμενος στον πατέρα του.

Εδώ όμως ήταν Ελλάδα, και καθώς το νεαρό ζευγάρι άρχιζε σιγά-σιγά να αποκτά τον δικό του κύκλο, ανέκυπτε εκ των πραγμάτων η ανάγκη να γίνει και θρησκευτικός γάμος, αφού στη χώρα μας δεν είχε ακόμα νομοθετηθεί ο πολιτικός γάμος και οι πολιτικοί γάμοι Ελλήνων που είχαν τελεσθεί στο εξωτερικό εθεωρούντο ανυπόστατοι, δηλαδή σαν να μην είχαν γίνει ποτέ. Αυτό δημιουργούσε ψυχολογικό πρόβλημα για την Εύα, πολύ περισσότερο όταν σκεπτόταν ότι θα γινόταν και μητέρα και ήξερε ότι το παιδί τους δεν θα μπορούσε να δηλωθεί ως γνήσιο στα ελληνικά ληξιαρχεία. Έθεσε, λοιπόν, στον Γιώργο ζήτημα θρησκευτικού γάμου. Και τότε βρέθηκε μπροστά σε μια οδυνηρή έκπληξη: ο Γιώργος Παπανδρέου της δήλωσε ορθά-κοφτά ότι σε καμιά περίπτωση δεν είχε σκοπό να κάνει θρησκευτικό γάμο γιατί, όπως της είπε, ήταν εκ πεποιθήσεως άθεος! Η πλήρης αθεΐα του Γιώργου δεν ήταν μια απλή αδιαφορία ενός νέου ανθρώπου απέναντι στη θρησκεία και τις τελετουργίες της, όπως είχε υποθέσει στην αρχή η Εύα. Ήταν μια σκληρή πεποίθηση, ζυμωμένη μέσα σ’ ένα περιβάλλον άκρατου ατομισμού. “Δεν υπάρχει αγάπη σ’ αυτή την οικογένεια”, μου είπε σε κάποια στιγμή η Εύα Παπανδρέου. “Δεν υπάρχουν αισθήματα. Υπάρχει μόνο το συμφέρον του καθενός”.

Μετά τη νίκη του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 1985 ο Γιώργος παρουσιάστηκε απέναντι στην Εύα αποφασισμένος πια για οριστική ρήξη και διάλυση του γάμου τους. Επικρατούσε και πάλι κλίμα γενικής ευφορίας στο Καστρί και η Εύα έβλεπε τον άντρα της ακόμα πιο ψυχρό και αλαζονικό στις μεταξύ τους σχέσεις. Αλλά και η Εύα δεν ήταν διατεθειμένη να δέχεται αδιαμαρτύρητα την αδιαφορία, την ψυχρότητα και την άτακτη εξωσυζυγική ζωή του άντρα της, όπως της είχε συστήσει ως… συμφέρουσα λύση η πεθερά της! Στις παραμονές των Χριστουγέννων του 1985, η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο: Ο Γιώργος ανακοίνωσε ξαφνικά στην Εύα ότι θα έφευγε “μόνος του” για τα βουνά της Ιταλίας, για να κάνει… σκι και να ξεκουραστεί! “Τα έχασα λέει η Εύα. Είχα καλέσει φίλους μας για την Πρωτοχρονιά και του είπα ότι θα γινόμαστε ρεζίλι, αλλά ο Γιώργος έφτιαχνε κιόλας τις βαλίτσες του. Κάποια στιγμή του είπα πως δεν ήταν σωστό να αφήσει το σπίτι του και το μικρό παιδί του τέτοιες μέρες. Η απάντησή του ήταν ότι το παιδί είναι ακόμα μικρό… και δεν καταλαβαίνει!”

Παρά την προειδοποίηση της γυναίκας του ότι το ταξίδι του αυτό μπορούσε να έχει σοβαρές συνέπειες, ο Γιώργος Παπανδρέου έφυγε με τη “συντροφιά” του και στην συνέχεια έφυγε και εκείνη για να περάσει τις υπόλοιπες μέρες των εορτών με τους δικούς της στο Λονδίνο, αποφασισμένη και να τους ενημερώσει για το τέλος της έγγαμης συμβίωσής της με τον Γιώργο. Η Εύα έφυγε για το Λονδίνο, γύρισε μετά από μερικές ημέρες και είδε ότι ο Γιώργος είχε επιστρέψει στο σπίτι τους πριν απ’ αυτήν, είχε πάρει τα πράγματά του και είχε εγκατασταθεί αλλού. Σε τέτοιες περιπτώσεις εμφανίζονται πρωτοβουλίες συγγενών και φίλων για να μη χωρίσει το ζευγάρι, ιδιαίτερα όταν υπάρχει ένα μικρό παιδί. Υπήρξαν τέτοιου είδους προσπάθειες. Γρήγορα όμως φάνηκε ότι η οικογένεια Παπανδρέου δεν ενδιαφερόταν τόσο να σωθεί αυτός ο γάμος, όσο να μην υπάρξει “σκάνδαλο” που θα μπορούσε να βλάψει πολιτικά».
Αυτό το συμπέρασμα βγάζει η Εύα Παπανδρέου από τις τρομερές πιέσεις και από τις απειλές που εκτοξεύτηκαν εναντίον της αλλά και από τη συμπεριφορά της οικογένειας Παπανδρέου προς τον Γιώργο: Έμμεσα τον ενθάρρυναν να χωρίσει. Το πρώτο δείγμα ήταν η παραχώρηση στον Γιώργο του σπιτιού του Ψυχικού για να εγκατασταθεί εκεί. Ως δια μαγείας, δηλαδή οι Παπανδρέου έπαψαν να έχουν “ανάγκη” το… εισόδημα από το νοίκι! Δεν ήταν μόνο αυτό. Άφθονο έρευσε το χρήμα για να επιπλώσει ο Γιώργος τη βίλα του Ψυχικού, την οποία αρνιόνταν να παραχωρήσουν στο ζευγάρι τον καιρό που υπήρχε πραγματική ανάγκη. Η Εύα Παπανδρέου υπολογίζει ότι τότε δόθηκαν στο Γιώργο πάνω από 5.000.000 δραχμές για την εγκατάστασή του στο Ψυχικό. Και επί πλέον ο πατέρας του του αγόρασε καινούριο αυτοκίνητο, ένα πολυτελές GOLF GTI, το οποίο ο Γιώργος Παπανδρέου αγάπησε σαν να ήταν… ζωντανό! “Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός”, λέει η Εύα, “ότι όταν στις 29 Ιουνίου του 1986, ο Γιώργος τράκαρε αυτό το αυτοκίνητο, δεν μπόρεσε να κρατηθεί και άρχισε να κλαίει σαν μικρό παιδί”!

Ο Γιώργος Παπανδρέου είχε “ζηλέψει” εκείνο το αυτοκίνητο από τότε που είχε δει ένα παρόμοιο, με μεταλλικό ασημί χρώμα, στο πάρκινγκ της Βουλής.

“Τίνος είναι αυτό;”, ρώτησε τότε τον τροχονόμο.

“Της κυρίας Ακρίτα”.

“Ακούς εκεί! Ορίστε μας τώρα! Η Σίλβα με … GTI!”, έλεγε και ξανάλεγε ο Γιωργάκης.


Η Εύα Παπανδρέου συνάντησε τον Πρωθυπουργό πεθερό της λίγες μέρες πριν από το επίσημο ταξίδι του στην Κίνα. Αυτή τη φορά, όμως, είδε μπροστά της έναν Ανδρέα που δεν είχε ξαναδεί και που ποτέ δεν είχε φανταστεί ότι θα της φερόταν όπως της φέρθηκε εκείνη την ημέρα.

Ο Ανδρέας ήταν αγριεμένος και ιταμός. “Άκου εδώ”, της είπε, “δεν θα εκβιάσεις εσύ το γιο μου. Θα του δώσεις και το παιδί και το διαζύγιο εδώ και τώρα. Πριν φύγω για την Κίνα θα έχεις υπογράψει τα χαρτιά. Ο γιος μου έχει δικαίωμα να ξαναπαντρευτεί. Και μην τολμήσεις να πας στη Δικαιοσύνη. Αν πας στη Δικαιοσύνη θα σε εξοντώσω, θα σε λιώσουμε. Ο γιος μου έχει δικαιώματα! Το νόμο τον έφτιαξα για να είναι οι άνδρες ελεύθεροι από σας τις γυναίκες!”

“Και νομίζετε ότι με 20.000 το μήνα μπορώ να ζήσω;”, ρώτησε απελπισμένη η Εύα. “Αυτό που σου λέω! Αυτά τα λεφτά και ούτε δραχμή παραπάνω!”.

Βγαίνοντας από το Καστρί η Εύα Παπανδρέου μονολογούσε: “Είναι τρελός. Αυτός ο άνθρωπος είναι τρελός!”

Από το βιβλίο “Η Εύα Γεωργίου Παπανδρέου αποκαλύπτει”

του Δήμου Μπότσαρη / Εκδόσεις Ισοκράτης / 1988

πηγη

Νόμιμες αντιδράσεις κατά του τέλους ακινήτου

ΟΔΗΓΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΛΛΟΓΟ «ΕΛΛΗΝΕΣ ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΜΕΝΟΙ»

Οι επιλογές που έχει ένας πολίτης επί του τέλους ακινήτων είναι οι παρακάτω:
α) Να πληρώσει κανονικά το λογαριασμό της ΔΕΗ, μαζί με το τέλος ακινήτων.
β) Να πληρώσει την αξία του ρεύματος και των δημοτικών τελών και της ΕΡΤ και να μην πληρώσει το Ειδικό Τέλος Ακινήτων, ελπίζοντας ότι η Κυβέρνηση δε θα πραγματοποιήσει την απειλή της για διακοπή του ηλεκτρικού ρεύματος.
γ) Να πληρώσει την αξία του ρεύματος και των δημοτικών τελών και της ΕΡΤ και να μην πληρώσει το Ειδικό Τέλος Ακινήτων και να προσπαθήσει να καθυστερήσει, όσο είναι δυνατό, την πληρωμή του Ειδικού Τέλους Ακινήτων.

Στις περιπτώσεις (β) και (γ), τα χρήματα θα εξακολουθούν να οφείλονται στην Εφορία. Και επειδή η Εφορία έχει τη δύναμη να τα εισπράξει, θα πρέπει να υπάρξουν άλλοι τρόποι αντιμετώπισης της οφειλής, τους οποίους θα εξετάσουμε παρακάτω.

Το νέο δεδομένο που, κατά τις τελευταίες μέρες, προέκυψε είναι η κατάθεση αίτησης ακύρωσης του Συλλόγου «ΕΛΛΗΝΕΣ ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΜΕΝΟΙ» στο Συμβούλιο της Επικρατείας, κατά του τέλους ακινήτων. Είναι πολύ πιθανόν, η υπόθεση να εισαχθεί επειγόντως στην Ολομέλεια και συνεπώς να συζητηθεί μέσα στο μήνα Δεκέμβριο ή Ιανουάριο και να εκδοθεί η απόφαση μέσα στο μήνα Φεβρουάριο ή Μάρτιο. Αυτό όμως, προς το παρόν, δεν είναι εγγυημένο.

Πριν εξετάσουμε τις εναλλακτικές επιλογές, πρέπει να σημειώσουμε ότι, η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας (η οποία είναι οριστική), είναι αυτή που τελικά θα αποσαφηνίσει τα περί της νομιμότητας του τέλους, αλλά και που θα καθορίσει τί θα γίνει στο μέλλον.

Με βάση τις παραπάνω εναλλακτικές επιλογές,

α) Όποιος πληρώσει κανονικά το λογαριασμό μαζί με το τέλος ακινήτων, μπορεί να ελπίζει στην κήρυξη του νόμου ως αντισυνταγματικού και σε μία μελλοντική επιστροφή των χρημάτων που πληρώθηκαν αχρεωστήτως.

β) Όποιος πληρώσει μόνο την αξία του ρεύματος, χωρίς να προσφύγει στη δικαιοσύνη για προστασία, ελπίζει στη μη υλοποίηση της απειλής της Κυβέρνησης για διακοπής του ρεύματος και στην κήρυξη του νόμου ως αντισυνταγματικού, έτσι ώστε να διαγραφεί η οφειλή του από τα αρχεία της ΔΟΥ.

γ) Όποιος πληρώσει μόνο την αξία του ρεύματος, και παράλληλα προσφύγει στη δικαιοσύνη για προστασία, τότε ελπίζει στην κήρυξη του νόμου ως αντισυνταγματικού.

Όλες οι παραπάνω επιλογές είναι αποδεκτές, κατανοητές και σεβαστές από το Σύλλογό «ΕΛΛΗΝΕΣ ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΜΕΝΟΙ». Προχωρούμε μόνον στην εξέταση και συζήτηση των επιλογών (β) και (γ), αφού για την επιλογή (α) δεν έχουμε κάτι περισσότερο να πούμε.

Πώς μπορεί κάποιος να πληρώσει μόνο την αξία του ρεύματος και των συνήθων τελών (Επιλογή Β);

Κατ’ αρχάς, θα πρέπει να πάει στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων και να παρακαταθέσει το ποσό της αξίας του ρεύματος και των δημοτικών τελών και της ΕΡΤ, στο όνομα της ΔΕΗ (ή του εναλλακτικού παρόχου). Όταν το κάνει αυτό, θα πάρει μία διπλότυπη απόδειξη.

Στη συνέχεια θα πρέπει να ξαναπάει στο γραφείο της ΔΕΗ (ή του εναλλακτικού παρόχου) και να παραδώσει την απόδειξη του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων, φροντίζοντας παράλληλα να υπογράψει ο αρμόδιος υπάλληλος της ΔΕΗ και στο αντίγραφο που κρατά ο φορολογούμενος (ο υπάλληλος θα πρέπει να γράψει ολογράφως το όνομά του και την ημερομηνία παραλαβής).
Σε περίπτωση που η ΔΕΗ αρνηθεί να παραλάβει την απόδειξη, τότε αυτή θα πρέπει να σταλεί με δικαστικό επιμελητή. Για να το κάνει αυτό, μπορεί να χρησιμοποιήσει το υπόδειγμα (1) Εξώδικο προς ΔΕΗ (Ταμείο Παρακ. – Δανείων).

Αντί για το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων, μπορεί να πληρώσει την αξία του ρεύματος και των δημοτικών τελών και της ΕΡΤ σε κάποιο ΑΤΜ μεγάλης Τράπεζας (στην οποία έχει λογαριασμό). Η μέθοδος αυτή “διαφημίστηκε” και “διακινήθηκε” αρκετά μέσα από διάφορα sites του ίντερνετ. Δεν είναι τόσο ασφαλής όσο η μέθοδος του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων, πλην όμως είναι πιο εύκολη και λιγότερο ανέξοδη (αφού το ΤΠΔ παρακρατά μία μικρή προμήθεια).
Ο λόγος για τον οποίο η μέθοδος αυτή δεν είναι τόσο “ασφαλής” είναι επειδή η ΔΕΗ μπορεί να θεωρήσει ότι τα χρήματα που πληρώσατε, δεν αντιστοιχούν στην αξία του ρεύματος και των δημοτικών τελών, αλλά στο ειδικό τέλος ακινήτου. Για να αποφευχθεί αυτό, θα πρέπει να κάνετε την ίδια διαδικασία που περιγράψαμε παραπάνω: Είτε να πάτε να παραδώσετε αντίγραφο της απόδειξης στη ΔΕΗ παραλαμβάνοντας τη σχετική υπογραφή για την παραλαβή, είτε να τη στείλετε στη ΔΕΗ με εξώδικη δήλωση, αναφέροντας ότι αυτό που πληρώσατε αφορά μόνον στην αξία του ρεύματος και των δημοτικών τελών.
Για την παραπάνω ενέργεια, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε το υπόδειγμα (2) Εξώδικο προς ΔΕΗ (ΑΤΜ).

Αφού τα κάνατε αυτά, εάν δεν θέλετε να συνεχίσετε τη διαδικασία του Ειρηνοδικείου, έχετε πληρώσει νόμιμα το τμήμα του λογαριασμού που θέλετε να πληρώσετε, έχετε ενημερώσει τη ΔΕΗ σχετικά και απλά περιμένετε την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, ευχόμενοι ότι η Κυβέρνηση δε θα πραγματοποιήσει την (κατά την άποψη μας “βάρβαρη”) απειλή της να σας κόψει το ρεύμα.
Αν θέλετε να εμποδίσετε νόμιμα τη ΔΕΗ από το να σας κόψει το ρεύμα, τότε θα πρέπει να πάτε στο Ειρηνοδικείο της περιοχή σας.

Τί μπορείτε να πετύχετε μέσω του Ειρηνοδικείου;

Μην τρομάζετε ακούγοντας τη λέξη Δικαστήριο! Δεν θα πάτε να δικαστείτε! Απλά, θα παραδώσετε μία αίτηση προς τη Γραμματεία του Δικαστηρίου (λέγεται “Αίτηση για διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων”), με την οποία θα ζητάτε από το Ειρηνοδικείο να απαγορεύσει στη ΔΕΗ να σας κόψει το ρεύμα.
Η Γραμματεία θα σας ορίσει μία ημερομηνία για τη διεξαγωγή της δίκης. Αυτή η ημερομηνία μπορεί να είναι εντός ενός μηνός (σε περιοχές όπου τα Ειρηνοδικεία δεν έχουν συσσωρευμένη εργασία) ή και εντός 6 μηνών ή και περισσότερο (σε περιοχές όπου τα Ειρηνοδικεία έχουν μεγάλο όγκο εργασιών).
Παράλληλα, θα ενημερώσετε τη Γραμματεία του Ειρηνοδικείου ότι, με την αίτηση που καταθέτετε ζητάτε και την έκδοση “προσωρινής διαταγής”, η οποία θα ισχύσει έως την εκδίκαση των ασφαλιστικών μέτρων. Εφ’ όσον τηρούνται κάποιες προϋποθέσεις που αναφέρουμε παρακάτω, η “προσωρινή διαταγή” εκδίδεται εύκολα και γρήγορα (συνήθως την ίδια ή την επόμενη μέρα).
Η κατάθεση της αίτησης δε συνεπάγεται κόστος, εκτός από ένα μεγαρόσημο των 0,50 ευρώ, το οποίο προμηθεύεστε μέσα από το δικαστήριο.
Για την κατάθεση της αίτησης (ή ακόμη και για την εκδίκασή της) και την έκδοση “προσωρινής διαταγής” δεν απαιτείται η παρουσία δικηγόρου. Βεβαίως, θα πρέπει να σημειωθεί ότι, αυτό αναφέρεται για την ενημέρωσή σας και όχι σαν προτροπή να μην προσλάβετε δικηγόρο.

Τα υποδείγματα εντύπων που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε, είναι:
α) Εφ’ όσον πληρώσατε το ρεύμα μέσω του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων, χρησιμοποιείστε το Υπόδειγμα (3) Ασφαλιστικά Μέτρα (ΤΠΔ).
α) Εφ’ όσον πληρώσατε το ρεύμα μέσω του ΑΤΜ τράπεζας, χρησιμοποιείστε το Υπόδειγμα (4) Ασφαλιστικά Μέτρα (ΑΤΜ).

Σημεία προσοχής:
1) Ο στόχος δεν είναι να φθάσετε έως την εκδίκαση της αίτησης ασφαλιστικών μέτρων. Ο στόχος είναι να εκδοθεί η “προσωρινή διαταγή”, έτσι ώστε να απαγορευθεί στη ΔΕΗ να σας κόψει το ρεύμα. Η ελπίδα είναι ότι, μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσης, θα έχει εκδοθεί η απόφαση από το Συμβούλιο της Επικρατείας, η οποία και θα κρίνει τα πάντα.
Αν δείτε ότι πλησιάζει η ημερομηνία εκδίκασης και ότι ακόμη δεν έχει εκδοθεί η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, τότε εάν δε θέλετε να εκδικασθεί η υπόθεση, μπορείτε να πάτε στο Ειρηνοδικείο και να παραιτηθείτε από το δικόγραφο (απλά καταθέτοντας μία απλή δήλωση). Την παραίτηση μπορείτε να την κάνετε ακόμη και την ημέρα της δίκης, πριν ξεκινήσει να συζητείται η  υπόθεσή σας. Εάν θέλετε να εκδικασθεί η υπόθεση, θα πρέπει να έχετε υπ’ όψη ότι, εάν χάσετε, θα υποχρεωθείτε να πληρώσετε τη δικαστική δαπάνη, η οποία στην περίπτωση του Ειρηνοδικείου, συνήθως κυμαίνεται μεταξύ 120 και 150 ευρώ (χωρίς να αποκλείεται να είναι υψηλότερη).

2) Για την έκδοση της “προσωρινής διαταγής” θα πρέπει να αποδείξετε δύο πράγματα: α) ότι η διακοπή της ηλεκτροδότησης θα σας προκαλέσει μεγάλη βλάβη (αυτό είναι σχεδόν αυταπόδεικτο) και β) ότι έχετε αδυναμία ή δυσκολία να το πληρώσετε (γι’ αυτό θα πρέπει να έχετε μαζί σας και κάποιο εκκαθαριστικό φορολογίας, ή άλλα έγγραφα που να αποδεικνύουν ότι πραγματικά δυσκολεύεστε ή αδυνατείτε να το πληρώσετε όπως: κάρτα ανεργίας, έγγραφα που να αποδεικνύουν ότι έχετε δάνεια που αποπληρώνετε κλπ).

3) Οι δικαστικές αποφάσεις, δεν είναι ποτέ δυνατό να …προδικασθούν! Δηλαδή, ποτέ δε θα πρέπει να είστε σίγουροι ότι η απόφαση που θα εκδοθεί θα είναι υπέρ σας. Δηλαδή, είναι πιθανό ο Ειρηνοδίκης να μην εκδώσει την “προσωρινή διαταγή”.

Εφ’ όσον φθάσετε έως το στάδιο της έκδοσης της “προσωρινής διαταγής”, τότε θα πρέπει να τη στείλετε στη ΔΕΗ ή στον εναλλακτικό πάροχό σας (καλό είναι να κρατήσετε ένα αντίγραφο). Αυτό θα το κάνετε με δικαστικό επιμελητή. Στο εξώδικο που θα συντάξετε θα αναφέρετε ότι διαβιβάζετε: α) την αίτηση ασφαλιστικών μέτρων κατά της ΔΕΗ, β) την προσωρινή διαταγή του Ειρηνοδίκη και γ) την απόδειξη πληρωμής της αξίας του ρεύματος και των δημοτικών τελών από το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων, ή από το ΑΤΜ της Τράπεζας.

Εφ’ όσον πληρώσατε το ρεύμα στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων, χρησιμοποιείστε το υπόδειγμα (5) Εξώδικο μετά από Ασφαλιστικά Μέτρα (ΤΠΔ).
Εφ’ όσον πληρώσατε το ρεύμα σε ΑΤΜ Τράπεζας, χρησιμοποιείστε το υπόδειγμα (6) Εξώδικο μετά από Ασφαλιστικά Μέτρα (ΑΤΜ).

Η οφειλή στη ΔΟΥ παραμένει!

Έως το σημείο αυτό, θα έχετε πετύχει την αποφυγή της διακοπής του ρεύματος.
Η οφειλή σας προς την Εφορία θα εξακολουθεί να υπάρχει. Και θα υπάρχει έως ότου την εξοφλήσετε, ή αυτή ακυρωθεί μετά από μία θετική απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας.

Μετά τη βεβαίωση της οφειλής από τη ΔΟΥ, ο φορολογούμενος έχει δύο (νόμιμες) επιλογές:

α) Να πληρώσει το ειδικό τέλος ακινήτων με ρητή επιφύλαξη και σε περίπτωση που το τέλος κριθεί ως παράνομο και αντισυνταγματικό από το Συμβούλιο της Επικρατείας, να καταθέσει αίτηση στην αρμόδια ΔΟΥ για την επιστροφή του τέλους που πλήρωσε. (Σημείωση: Είναι πιθανό ότι η συζήτηση στο Συμβούλιο της Επικρατείας να γίνει πριν από τη βεβαίωση της οφειλής από τη ΔΟΥ. Στην περίπτωση αυτή, εάν η απόφαση είναι απορριπτική για το νόμο, τότε τα πράγματα διευκολύνονται σημαντικά).
Ο Προϊστάμενος της ΔΟΥ έχει υποχρέωση εντός τριών (3) μηνών από την παραλαβή της αίτησης να απαντήσει στο έγγραφο αίτημα για την επιστροφή του αχρεωστήτως καταβληθέντως ποσού. Εάν ο Προϊστάμενος απορρίψει το αίτημα για επιστροφή, ο φορολογούμενος έχει προθεσμία 60 ημερών από την επίδοση της απόφασης για να προσφύγει στο Διοικητικό Πρωτοδικείο με αίτημα την ακύρωση της απόφασης του Προϊσταμένου της ΔΟΥ και την επιστροφή του καταβληθέντος ποσού για το τέλος ακινήτων.
Εάν ο Προϊστάμενος δεν απαντήσει μέσα σε τρεις (3) μήνες, τότε θεωρείται ότι υπάρχει “τεκμαιρόμενη σιωπηρή απόρριψη” του αιτήματος. Στην περίπτωση αυτή, η προθεσμία των εξήντα (60) ημερών για την προσφυγή κατά της τεκμαιρόμενης σιωπηρής απόρριψης αρχίζει μετά την παρέλευση του τριμήνου.

β) Να καταθέσει στο τοπικό Διοικητικό Πρωτοδικείο Προσφυγή και Αίτηση Αναστολής κατά της πράξης επιβολής του ειδικού τέλους ακινήτων (εντός 60 ημερών από τη βεβαίωση της οφειλής στη ΔΟΥ).

γ) Να καταθέσει στο τοπικό Διοικητικό Πρωτοδικείο Προσφυγή, πληρώνοντας (σύμφωνα με το νόμο) μόνον το 50% του ποσού του Ειδικού Τέλους Ακινήτων (εντός 60 ημερών από τη βεβαίωση της οφειλής στη ΔΟΥ).

Βέβαια, στην περίπτωση που ο νόμος της επιβολής του “Ειδικού Τέλους Ακινήτων” κριθεί ως αντισυνταγματικός, οι παραπάνω ενέργειες θα έχουν απλά έναν διαδικαστικό χαρακτήρα. Παράλληλα, μπορεί να μη χρειασθεί να γίνουν ποτέ, αφού θα μπορούσε να υπάρχει “πολιτική απόφαση” που να διευκολύνει τα πράγματα.

Όμως, ας σταματήσουμε στο σημείο αυτό, αφού κινδυνεύουμε να χάσουμε την ουσία. Η ουσία είναι ότι, “το Κράτος, έχει τη δύναμη να εισπράξει ακόμη και έναν εξόφθαλμα παράνομο φόρο”!
Γι’ αυτό και από την αρχή αναφέραμε ότι, το καλύτερο που μπορούμε να πετύχουμε με τη διαδικασία που περιγράψαμε είναι η καθυστέρηση της πληρωμής του και η μη αποκοπή του ρεύματος.

Η άλλη ουσία, η “πρακτική” είναι ότι, εάν η προσφυγή μας στο Συμβούλιο της Επικρατείας κερδηθεί, τότε το Κράτος θα είναι υποχρεωμένο να επιστρέψει στους πολίτες τα χρήματα που αυτοί πλήρωσαν.
Και αυτό είτε θα γίνει με “πολιτική απόφαση” για όλους, είτε με μαζικές προσφυγές εναντίον του Κράτους.

Αντιλαμβανόμαστε ότι, για πολλούς, όλα τα παραπάνω είναι δυσνόητα και φαντάζουν σαν “βουνό”. Όμως, δυστυχώς, αυτές είναι οι διαδικασίες. Δεν είναι τόσο “δύσκολες” όσο φαίνονται σε κάποιον που δεν έχει εμπειρία από τη “δικαστική γραφειοκρατία”, αλλά σίγουρα δεν είναι αμελητέες.

Για το λόγο αυτό, η απόφαση που καλείται να πάρει ο κάθε πολίτης αναφορικά με τον τρόπο που θα χειριστεί την περίπτωσή του, θα πρέπει να είναι καλά μελετημένη. Βέβαια, για κάποιους οικονομικά αδύναμους συμπολίτες μας, ίσως δεν υπάρχει επιλογή.